Borysada

W Funeral Rotors trwało niezłe zamieszanie. Sekretarki biegały z pokou do pokoju z plikami papierów, mężczyźni dzwonili przez telefony. Spod budynku co chwila odjeżdżał jakiś samochód, a z biurek znikał kolejny sprzęt.
Faktycznie chyba zamierzali stąd uciec.
- A panu w czym pomóc? - spytała recepcjonistka, zapominając, że mężczyzna już zadał swoje pytania. Ach, to zamieszanie.

N: Jestem zainteresowany kupnem waszych fabryk. W ogłoszeniu była informacja że wycofujecie się z tego regionu i sprzedajecie swoje zakłady. Może mi pani powiedzieć co jest przyczyną tego całego poruszenia? Czyżby ominęła mnie informacja o wprowadzeniu stanu wojny? - spróbował zażartować Nicholas.

- Nie, nie - uśmiechnęła się sekretarka. - Firma opuszcza Delphi, ponieważ wbrew temu co sądzono, nasze zakłady tutaj nie przynoszą wielkich zysków. Znaleźliśmy nowy rynek zbytu, bardzo gorący i chcemy w niego szybko zainwestować.

-Rozumiem, a zatem sprawa wydaje się jasna. Mogłaby mnie pani poinformować o oferowanych przez was ofertach na zakup poszczególnych zakładów albo wskazać osobę kompetentną do udzielenia takiej informacji?

Kobieta kazała chwilkę zaczekać, a potem zadzwoniła pod jakiś wewnętrzny numer.
- Proszę udać się do pokoju nr 7, koniec korytarza - powiedziała. W środku czekał już jakiś mężczyzna, grający w minigolfa na podłodze.
- Nazywam się Chris Leipzer, miło mi pana poznać - powiedział. - Napije się pan czegoś, panie...

N: Nicholas Boltik, miło mi. Whisky z lodem jeśli można albo wodę. Wiem już, że wycofujecie się państwo z działalności w Delphi. Jako wiceprezes Standard Dynamick Industry przyszedłem tu w sprawie zakładów, jakie postanowiliście wystawić na sprzedać. Interesuje mnie jakiego dokładnie typu są to zakłady, gdzie się mieszczą oraz ilu ludzi tam pracuje.

Mężczyzna odpiął ostatni z góry guzik koszuli i usiadł przy biurku, grzebiąc w papierach.
- Zakłady produkcyjne androidów bojowych w Exar, fabryka wozów pancernych w okolicach Vegi, fabryka broni palnej w Colto... obstawialiśmy, że będzie się tu więcej działo, ale niestety, to jednak strasznie spokojny obszar - powiedział ze smutkiem. - W każdym z nich zatrudniamy po około 300 ludzi,a koszt... 30 000 za fabrykę.
Mężczyzna uśmiechnął się tajemniczo.
- Ale wie pan, zawsze można się dogadać, jeśli interesuje pana przejęcie naszych inwestycji.

Nicholas Baltic: W takim razie zamieniam się w słuch. Proszę powiedzieć co pan proponuje.

- Możemy zejść z ceny po 10 000 za fabrykę - szepnął. - Ale pod warunkiem, że będzie kontynuować pewne plany i dyrektywy naszego przedsiębiorstwa, aż do osiągniętego celu.

-Muszę przyznać, że to rzeczywiście zmienia postać rzeczy panie Leipzer. Proszę powiedzieć o jakich planach pan mówi i jaki jest ich cel. Jeżeli tylko będziemy w stanie je wypełnić z chęcią przystąpię na takie warunki.

- Przede wszystkim musimy sobie wyjaśnić jedno. Zgadza się pan na wszystko z góry i podpisuje umowę - wtedy wyjaśniamy szczegóły. W innym wypadku nie mamy o czym rozmawiać. Dalej jest pan zainteresowany? Jeśli tak, to zostanie nam kilka formalności.

-Jeżeli warunki o jakich mówimy mają związek z waszymi zakładami i mogą zostać wypełnione dzięki środkom i możliwościom wynikającym z ich posiadania to jestem w stanie przyjąć taką ofertę. Nie mogę natomiast w ciemno zgodzić się na umowę, która mogłaby skutkować obciążeniem dla naszych pozostałych inwestycji. Jeżeli zatem cel na jakim wam zależy bylibyśmy w stanie osiągnąć głównie przy wykorzystaniu nabytych przedsiębiorstw, nie widzę przeszkód. Muszę jednak pana poinformować, że w tej chwili SDI nie posiada gotówki w wysokości odpowiadającej za wszystkie wasze zakłady, ale zapewniam, że jesteśmy wypłacalni. Posiadamy fabrykę w Colto, dwie duże nieruchomości, sporo drogich pojazdów oraz surowce w magazynach. W tej chwili jestem w stanie zaoferować 15 tys $, a resztę należności prosiłbym rozłożyć na 3 równe raty.
[Nie wiem jak to mechanicznie ugryźć, ale to jest ten moment, w którym chciałbym użyć ekonoma i jego punktu na uzyskanie zniżki o 15% przy transakcji]

Mężczyzna przymknął oczy i machnął ręką.
- Nie możemy pozwolić sobie na sprzedaż ratalną. Już i tak ten interes z punktu widzenia ekonomicznego średnio nam się opłaca. I tak, nasze produkty z pewnością przyczynią się, by państwo wypełnili swoją część umowy... Wróćmy jednak do problemu zapłaty. Mogę zejść do ceny 8500$ za fabrykę - mruknął, nieprzekonany [bonus za ekonoma]. - Ale nie ma mowy o ratach. Mogą przecież panowie kupić jedną inwestycję, niekoniecznie trzy naraz.

-Rozumiem, skoro tak pan stawia sprawę to nie ma powodu do dalszego zwlekania z mojej strony. SDI kupi od was fabrykę pojazdów koło Vegi i fabrykę androidów bojowych w Exar. Zapłacimy gotówką... jak tylko zobaczę stan waszych zakładów. Zdaję sobie, że może być pan bardzo zajęty, ale wystarczy mi pracownik, który wskaże mi miejsce i upoważnienie od pana na wejście na teren zakładów. Jeżeli się pośpieszymy to dziś lub jutro transakcja może być już zawarta.

Mężczyzna zatarł ręce.
- Doskonale. Proszę się stawić jutro pod tym adresem. - Mężczyzna dostał kartkę z lokacją fabryki w Vedze. Znajdowała się na zachodnich obrzeżach miasta. - Jeśli się panu spodoba, od razu zaoferujemy umowę i wyjaśnimy na czym polega. Czy to odpowiada panu?

-Znakomity pomysł. Stawię się tam jutro. A jak będzie z fabryką androidów bojowych?

Nicholas wrócił do SDI, podzielił się wrażeniami, podliczył całą kasę jaką mieli i włożył do sejfu.

Następnego dnia pojawił się o umówionej godzinie w umówionym miejscu.

Androidy miały zostać pokazane następnym razem.
- Witam pana - powiedział napotkany w dniu wczorajszym mężczyzna, ściskając Nicholasowi rękę. - Proszę za mną.
Wycieczka nie była długa. Zakłady okazały się nieco zaniedbane, chociaż w pełni sprawne. Widać było jednak, że produkcja szła powoli, a niektóre działy stały puste. Tłumaczono to małym zapotrzebowaniem na sprzęt i zwijaniem interesu. Zakład z pewnością miał jednak potencjał.
- To nasza duma - powiedział Leipzer pokazując jeden z dwóch ciężkich, gąsienicowych wozów bojowych z krótką lufą, ale potężnym pancerzem.
- Ciężki wóz bojowy Brzoza II. "Nie marnuj amunicji, taranuj" - niezłe hasło reklamowe, co?

-W istocie całkiem zgrabne - odrzekł Nicholas - proszę mi powiedzieć jakie plany konstrukcyjne zamierzacie przekazać nam razem ze sprzedażą fabryki.

Mężczyzna zaprosił Nicholasa do sekcji inżynieryjnej, gdzie pracowały zaledwie dwie osoby.
Wyjaśnili wspólnie, że fabryka dalej będzie mogła produkować pojazdy pancerne Brzoza I i Brzoza II, niszczyciel czołgów Trotyl, a także lekkie bojowe wozy piechoty Tupo i Lew.

-Proszę powiedzieć coś więcej o trotylu i wozach bojowych. Interesuje mnie też czy macie może plany zwykłych ciężarówek?

Inżynierowie przystąpili do wyjaśnień.
Tupo to lekki, kołowy pojazd o pancerzu około 10mm, trzyosobowej załodze i karabinem maszynowym.
Lew to lekki, półgąsiennicowy pojazd o pancerzu około 14mm, czterosobowej załodze i karabinem maszynowym.
Trotyl to niszczyciel czołgów, niezbyt mobilny, ale o potężnym dziale, sześcioosobowy, gąsienicowy z pancerzem miejscami grubości ponad 200mm.
W fabryce można produkować zwykłe motocykle, fjata 115d i zwykłą ciężarówkę.

-Znakomicie, to nas satysfakcjonuje. Jesteśmy chętnie sfinalizować transakcję.

Leipzer zatarł ręce, a następnie wyciągnął z teczki dwa papiery. Były to umowy z klauzulą zapewniającą, że SDI zobowiązuje się wypełnić dyrektywę 11a, która zostanie przedłożona po podpisaniu papierów. Położył je na stoliku inżynieryjnym i podsunął krzesło.
Potem sięgnął po długopis i podał Nicholasowi...

Nicholas przeczytał dokładnie całą umowę ze szczególnym zwróceniem uwagi na cenę.

Wszystko zgadzało się z ustaleniami. Cena za fabrykę 8500.

Nicholas podpisał umowę.
-Znakomicie, mógłby mi pan teraz wytłumaczyć na czym polega dyrektywa 11a?

Mężczyzna uśmiechnął się diabolicznie, następnie wyciągnął kolejną kartkę z teczki i przekazał Nicholasowi.
"Dyrektywa 11a". Nie był to zbyt rozwlekły dokument, ale wystarczył rzut okiem, by wiedzieć o co chodzi. Funeral Rotors chcą, by gang Hornets z Colto zniknął z powierzchni ziemi.

Nicholas uśmiechnął się:
-Kochany panie Leipzer. SDI wypełni dyrektywę 11a ze szczerą przyjemnością. A żeby nasza radość była tym większa proponuję bez zwłoki wybrać się do Exar do fabryki androidów bojowych.

Leipzer odwzajemnił uśmiech. Przekonał się chyba, że również dla SDI to zadanie będzie czystą przyjemnością.
Następnie zaprosił mężczyznę do samochodu i udali się do Exar...

Warunki w tamtejszej fabryce były bardzo podobne do tych w fabryce w Vedze.
- Prawdę mówiąc, nasze androidy bojowe nie wyprzedzają konkurencji tak jak nasze pojazdy - powiedział szczerze Leipzer. Niemniej, cała infrastruktura fabryki mogła być bardzo przydatna przy budowie własnych projektów.
SDI produkować będzie mogło tutaj dwa modele:
- AB-2.2c - robot wielkości człowieka z lekkim pancerzem i karabinami maszynowymi zamiast rąk
- Zaerro Z35 - trzymetrowej wysokości robot o grubszym pancerzu, wyrzutni rakiet w lewej ręce i karabinie maszynowym z prawej

-Znakomicie, te warunki również nam odpowiadają - odpowiedział Nicholas i zabrał się za podpisywanie umowy